Stel, ik ben een bezige bij, druk, druk, druk. Allemaal leuke dingen, maar o zo véél. Maar vanavond heb ik een lekker avondje vrij. Ik heb me er onwijs op verheugd! Heerlijk, even helemaal niets! En om half negen zit ik op de bank, boekje erbij, zoals ik me had voorgenomen en ik ga lezen… en ik sta even op en loop naar de kast. Even iets lekkers erbij… Néé, dat ga ik niet doen! Terug naar de bank, lezen. Nou ja… ik mag een avondje vrijaf toch beste een beetje vieren…. Nee, doe dat nou niet want straks heb je spijt…..
Het is elf uur en ik ben moe. En terwijl ik naar boven loop, realiseer ik me, dat ik helemaal niet van de avond heb genoten. Dat de avond door m’n vingers is geglipt. Ik ben veel te veel bezig ben geweest met mezelf onder controle houden. Ik heb zitten piekeren en malen. En ik voel me helemaal niet zo blij voel als ik had gehoopt.
Veel mensen, vooral de introverte onder ons verlangen naar alleen zijn, maar tegelijk kunnen ze er niet goed mee omgaan. Herken je dat?
Omgaan met alleen zijn is voor veel mensen niet zo gemakkelijk als het lijkt. Het plaatje van buiten lijkt heel aantrekkelijk, daar verlangen we vaak naar.
Heerlijk niets moeten, heerlijk doen wat je wilt, heerlijk met niemand rekening hoeven te houden…. Behalve met jezelf.
“De buitenwereld is stil, nu heb je alleen nog je binnenwereld”
En daar zit het. Jezelf. Als je alleen bent is er niemand dan jezelf. Je hebt niets te doen, je hebt geen taak. En nu weet je niet zo goed wat je ermee aan moet. Je brein, je hele systeem is zo gewend aan doen, doen, doen. Je aandacht is zo gericht op de buitenwereld. En nu is er alleen nog maar binnenwereld, stilte, niets. En dat kan behoorlijk ongemakkelijk zijn en kan een heleboel onrust oproepen. Je bent niet (meer) gewend met stilte om te gaan en met jezelf te zijn en je daar comfortabel bij te voelen. “Met jezelf geconfronteerd worden”, die uitdrukking zegt het al. Dat klinkt niet echt aantrekkelijk en past helemaal niet bij het plaatje van waar je naar verlangt: eindelijk rust, eindelijk me-time, niet moeten, vrij zijn.
Waar word je dan mee geconfronteerd?
Leegte
Het kan zijn, dat je het gevoel krijgt dat er iets niet klopt, dat je iets mist. Je ervaart een soort verveling, leegte. Je mist iets, maar weet niet wat. En daarom ga je zoeken. En krijg je de neiging om de leegte op te gaan vullen met eten.
Negatieve emoties
Alles wat je liever niet wilt voelen kun je niet langer onderdrukken met druk zijn, veel doen en aandacht naar buiten. De stress, de emoties die in je systeem zitten kunnen geen kant op. Jouw buitenkant is in rust, maar de binnenkant helemaal niet. Dat hou je niet lang vol, die onrust moet eruit en je staat op om iets te doen (bijvoorbeeld iets te eten pakken)
Wat kun je doen?
Korte termijn, maar wat altijd werkt: Zodra je de onrust opmerkt: Ga bewegen! Ga naar buiten, weer of geen weer! Door een lekker stuk te wandelen gaan er andere hormonen door je lijf stromen, kom je vanzelf in een andere energie en stemming. Adem diep in en uit. Kijk om je heen, hoor bewust de geluiden, voel de wind, de grond onder je voeten, voel je hele lijf.
Lange termijn: Ga mediteren! Al is het maar een paar minuutjes. Mediteren helpt je om meer en meer gewend te raken aan de rust en stilte en aan het alleen zijn met jezelf. Je krijgt de regie over je gedachtes en gevoelens. Iedereen heeft wel eens negatieve gedachtes en ervaart wel een gevoelens als angst of boosheid of verdriet. Of is wel eens in een onzekere stemming of heeft gewoon een slecht humeur. Maar mensen die mediteren, mindfulness doen kunnen dat beter handelen.
Maar er zijn vast nog veel meer manieren om beter alleen te kunnen zijn. Wat is jouw manier? Laat je reactie hier achter, dan kunnen we weer van elkaar leren!