Ik hoor het toch zóooo vaak:

“Ik word gek van dat bezig zijn met eten in mijn hoofd! Ik sta ermee op en ga ermee naar bed!”

“Hoe meer ik mijn best doe, hoe moeilijker het wordt! Maar als ik er niks aan doe, dan groei ik helemaal dicht!”

Hoe kan dat nou?

Hoe is het mogelijk dat je meer trek krijgt naarmate je meer je best doet om niet te snoepen en dat je soms alleen maar dikker wordt (of lijkt te worden) als je weer gaat lijnen?

Op een bepaald moment besluit je om niet meer te snoepen of alleen maar gezonde dingen te eten. Je weet zeker dat je dat wilt, je bent vastbesloten. Daarom wil je geen verkeerde dingen meer eten want daar word je veel te dik van. En op het moment dat je dit denkt, ben je al in 2 valkuilen getrapt. Want ongemerkt geef je hele tegenstrijdige signalen aan je brein.

Valkuil 1: je visualiseert de verkeerde kant op

Ieder mens wordt voor 90% onbewust aangestuurd. Dat is maar goed ook, want daardoor kunnen er een heleboel processen automatisch verlopen. Stel je alleen maar eens voor dat je alle bewegingen bewust zou moeten uitvoeren…. Of dat je je bewust was van elke gedachte. Maar dat betekent ook, dat je maar 10% bewuste controle over je eetgedrag hebt!
Bewust denken doe je met woorden. De taal van je onbewuste (die dus eigenlijk de dienst uit maakt) zijn beelden en gevoelens. Nou, let maar eens op wat er gebeurt in je hoofd als je denkt aan of kijkt naar verkeerde dingen of geen snoep….welke plaatjes komen er dan op je netvlies?

 

Juist! Snoep, koekjes, pizza’s, chocola…alles wat jij onder verkeerde dingen verstaat. Dus je voedt die 90% met allemaal plaatjes van verleidingen. Vind je het gek dat je MEER trek krijgt?

 

Het zit ‘m dus in het omdenken, in welke dingen zou je trek kunnen hebben en die je wel helpen je doel te bereiken?

 

 

Valkuil 2: Je brengt stress in je systeem

Of je wel of niet dik wordt van je eten wordt maar voor een deel bepaald door de samenstelling van het eten zelf. Natuurlijk heb je gezonde en minder gezonde keuzes, maar er is veel meer dan dat. De gedachtes die je hebt over wat je eet zijn misschien nog wel belangrijker dan het aantal calorieën of de voedingswaarde. Dat werkt zo:

Als jij bijvoorbeeld naar een stuk pizza kijkt en je denkt: dat zou ik eigenlijk niet moeten nemen, veel te veel koolhydraten en vetten, daar word ik veel te dik van… maar ik neem het toch… en je eet het dan met schuldgevoel op, dan gebeurt er het volgende:

 

Het kijken naar de pizza en het denken erover doe je in het bewuste deel van je brein (de hersenschors). Vandaaruit gaan er signaaltjes naar je limbische systeem (emotionele brein) en er ontstaat een schuldgevoel. En je emotionele brein brengt allerlei stressreacties in je lichaam teweeg. Zowel je zenuwsysteem als hormoonhuishouding gaan in de overlevingsmodus, waardoor je spijsvertering verslechtert en de pizza je vetreserves in gaat. Had je hetzelfde stuk pizza gegeten met de gedachte: “ik gun mezelf vandaag een lekker stuk pizza”, dan had je er ontspannen van kunnen genieten. In ontspannen toestand kan je spijsvertering optimaal werken om de calorieën te verbranden.

Hier speelt trouwens ook valkuil 1 ook nog  mee, want wat zie je voor je als je bang bent dat je veel te dik wordt??

 

Hoe kun je deze valkuilen vermijden?

Omdenken: Vermijd alle taalkundig negatieve woorden en vervang ze door positieve!

Hoe je dit kunt doen?

Eigenlijk heel simpel. Vraag je steeds af: Wat wil ik liever? Wat wil ik dan wel?

Doe meteen maar dit korte oefeningetje:

 

Negatieve gedachte Beeld Positieve gedachte Beeld
Niet dik Vetrollen Slanker Plattere buik
Geen chocola Plak chocola Zoet en gezond 3 dadels
Geen chocola Plak chocola Elke dag 1 lekker stukje chocola Ik zit te genieten van een chocolaatje bij de thee

 

Schrijf voor jezelf de negatieve gedachten op en welk beeld je daarbij krijgt. Probeer dit door middel van het omdenken om te buigen naar een positieve gedachte en een positief beeld.

Wat zijn jouw valkuilen en hoe ga je ze vermijden? Deel het, naast de uitkomsten van de oefening hieronder, zo kun je ook anderen inspireren!