Stel je voor dat je Sandra bent…

Sandra heeft een drukke dag op haar werk gehad, met steeds telefoontjes tussendoor, mopperende klanten, nog een akkefietje met een collega en aan het einde van de middag ook nog een spoedklusje, waardoor ze laat thuis is. Daar baalt ze van, want ze gaat die avond naar een verjaardag. Ze rijdt met iemand mee, dus moet wel op tijd zijn. Snel snel  eten klaarmaken, eten, kinderen naar bed, oppas instrueren en wegwezen…

Op de verjaardag krijgt ze en stuk appeltaart aangeboden. Ze denkt: “Nou, van één stukje word ik toch niet meteen dik?” en neemt de taart.

’s Avonds later, als ze thuis is baalt ze ervan: “Waarom heb ik nou weer taart genomen? Het ging zo goed! Ik hield me al weken aan gezond eten en ik zorgde voor beweging. Ik heb een helder doel:  Ik wil me deze zomer niet meer schamen in mijn korte broek, en dat visualiseer ik elke ochtend en avond…  En nu doe ik dit…Onbegrijpelijk!!

Ja, dat is onbegrijpelijk…als je niet weet hoe je brein werkt. 

In je brein vormen gedachtes en gedragingen letterlijk sporen. Je kunt dat vergelijken met sporen in het zand. Hoe vaker je iets doet of denkt, hoe meer de sporen inslijten en hoe sneller en makkelijker je het weer doet of denkt.

Als je je anders gaat gedragen of iets anders gaat denken dan maak je in je brein een nieuw spoor. Dat spoor is in het begin nog mul, dat moet nog aangestampt worden. Hoe vaker je dat nieuwe spoor neemt hoe makkelijker en gladder het wordt. En elke keer dat je je nieuwe spoor neemt, gebruik je het oude spoor dus niet en dat gaat langzamerhand verzanden. Na verloop van tijd is je nieuwe spoor makkelijker dan het oude en heb je een nieuwe gewoonte gevormd. En dat lukt het makkelijkst als je een helder doel voor ogen hebt.

Wat ging er dan mis bij Sandra? In welke valkuilen trapte zij?

1. Stress
   Sandra was nog een beetje gestrest van het hollen en vliegen die dag en zat daardoor te veel in haar hoofd. Eigenlijk was ze er niet helemaal bij, niet wakker. En als je er niet bij bent, stap je  AUTOMATISCH in het oude spoor.

2. Zelfspraak
   De stemmetjes in je hoofd zingen onbewust oude liedjes… “Nou, van één stukje word ik toch niet meteen dik?”  Bovendien is met dit zinnetje de aandacht gericht op dik. Je onbewuste begrijpt alleen plaatjes en gevoelens, dus onbewust stuurt Sandra zichzelf met haar zelfspraak richting dik. Het oude spoor dus.

3. Visualisatie
   Heel goed van haar, dat ze dagelijks visualiseerde, maar… haar nieuwe spoor was niet helder. Als je namelijk denkt: “Ik wil me deze zomer niet meer schamen in mijn korte broek”, Dan maakt je onbewuste een plaatje van dikke benen in een korte broek en is het gevoel erbij schaamte. Geen aantrekkelijk doel! Zo raakt het onbewuste in verwarring en kiest automatisch het oude spoor.

Wat kan Sandra beter doen om succesvol te ontsporen?

Stel je voor dat jij Sandra bent en je krijgt een stuk taart aangeboden. 

1. Wakker worden!
   Adem een keer diep in- en uit. Dan kom je uit je hoofd en ben je er weer bij. In het NU dus.

2. Let op je zelfspraak.
   Zeg bijvoorbeeld tegen jezelf: “ik mag wel taart nemen, maar helpt het mij om me fijn te voelen in een korte broek deze zomer? Je ziet het al voor je: slanke, blote benen in de zon. En je voelt al hoe heerlijk dat is!

3. Kies bewust om te ontsporen.
   Dus een nieuw spoor te maken.

Dit is je handleiding.

Succes!

Enne…als je op zo’n moment bewust kiest voor een stuk appeltaart: Sta achter je keuze en geniet ervan! Je bent niet op dieet, hè!

Hoe ga jij om met aangeboden lekkers? Ik lees graag je reactie!