Gisteren had ik zo’n dag. Ik zat totaal niet in de flow. Ik had mezelf voorgenomen om een blog te schrijven en keek moedeloos naar een leeg beeldscherm. “Waar haal ik mijn inspiratie vandaan? Hoe kom ik nu weer aan een onderwerp? Ik had ook veel eerder moeten beginnen! Waarom kunnen anderen nu zo moeiteloos een prachtig blog uit hun mouw schudden en zit ik altijd zo te tobben?
Ik denk dat ik hier toch niet zo geschikt voor ben. Het lukt me toch niet”. Ik voelde me onrustig, begon te ijsberen door de kamer en betrapte mezelf op de neiging om naar de keuken te gaan. En je snapt natuurlijk wel wat ik daar wilde doen. “Ja, lekker voorbeeld ben jij, Ina!” En zo ging ik nog even door in mijn eigen negatieve kringetje. Allemaal stemmetjes in mijn hoofd die weinig behulpzame dingen zeiden om alsnog in de flow te komen en de inspiratie te krijgen waar ik zo naar verlangde.
Ik kan je niet precies vertellen hoe lang het duurde maar op enig moment werd ik toch weer wakker. Huh?! Ik ademde een paar keer diep in en uit en kon daardoor van een afstandje naar mezelf kijken. En moest opeens lachen. Want op dat moment besefte ik, dat ik nieuwe inspiratie had voor een blog!
Herken je dit?
Want dit is nu precies waar ook jij waarschijnlijk regelmatig tegenaan loopt als het gaat om afvallen en het veranderen van je eetgedrag. Je wilt zóóó graag afvallen en je doet precies datgene wat ervoor zorgt dat het je niet gaat lukken: een hoofd vol zelfoordelen en een moedeloos gevoel. Best wel logisch dat je dan dingen gaat doen die je niet helpen om je doel te bereiken.
Van een afstandje kon ik het zien:
Ik wilde zo verschrikkelijk graag een goed blog schrijven dat ik voor mezelf de druk opvoerde. Het moest snel, het moest meteen goed en ik dacht dat ik door erg mijn best te doen en streng te zijn voor mezelf mijn doel zou bereiken. Ik zat volledig in mijn hoofd en in mijn hoofd draaien op zo’n moment allerlei negatieve oude programmaatjes.
Over het algemeen zijn dat bescheiden stemmetjes, waar ik even naar luister voordat ik mijn keuze maak. (Soms zeggen ze wel iets wat nuttig of handig is). Als ik de druk voor mezelf te hoog heb gemaakt, gaan de stemmetjes harder praten en zijn ze opdringerig en ga ik ze nog geloven ook.
Vervolgens zakte ik weg in het daarbij behorende gevoel. Frustratie, boosheid op mezelf, moedeloosheid, het was een stroom van negatieve gevoelens waarop ik mezelf liet meedrijven. Doordat ik er helemaal in zat, had ik niet door, dat ze niet-realistisch waren. Ze klopten niet of waren sterk overdreven.
Maar als je er middenin zit, heb je geen toegang tot relativerende, positieve en behulpzame gedachtes. Dus kwamen er alleen nog maar oordelen naar boven over mijzelf en mijn gedrag. Zo was het cirkeltje rond. Ik zat gevangen.
“Als je in de fles zit, kun je niet zien wat er op het etiket staat”.
Begrijp je deze metafoor?
Hoe kom je uit de fles?
Adem een paar keer diep in en uit. Doe dat zo lang als je nodig hebt om van een afstandje naar jezelf te kunnen kijken. Dan ben je uit de fles. Uit de stroom van gedachtes en gevoelens waar je in gevangen zat. Dan kun je zien wat er op het etiket staat. En dan krijg je de regie over jezelf weer terug.
Zet dan de volgende 3 stappen:
- Benoem de situatie.
Wat zijn de objectieve feiten? Kijk ernaar zonder oordeel. Observeer je gedachtes en gevoelens en laat ze er helemaal zijn. Zonder oordeel. Ze zijn niet goed, ze zijn niet fout, ze zijn er. Sta jezelf toe om je zo te voelen. Het is!
- Denk aan je doel.
Wat wil je bereiken? Waar ben je naar op zoek? Waar verlang je naar?
- Maak een bewuste keuze met het oog op je doel.
Wat is voor jou op dit moment het beste wat je kunt doen? Wat helpt jou?
Herkenbaar? Als je denkt aan je eigen gedrag, of aan je relatie met eten, met je lichaam, met jezelf?
Wat doe jij om de regie over jezelf weer terug te krijgen? Laat je reactie hier achter!
Heldere taal. Herkenbaar!
en als je nou de regie niet hebt omdat je het zo leuk vindt…? zie mijn tijdlijn; ik dans maar door…niet omdat ik negatieve gedachten heb, maar omdat ik het zo keuk vind…
Volgens mij blijft de strategie dan dezelfde. Uit de fles kijk je naar je dansende zelf. Ben je er tevreden over? Word je er blij van? Dan maak je de bewuste keuze om er lekker mee door te gaan. Bevalt het je niet, bijvoorbeeld omdat je over je vermoeidheidsgrens heen gaat? Kijk dan je doel (lekker kunnen dansen) en kies dan hoe je je energie het beste kunt verdelen voor zo veel mogelijk dansplezier!
ok; thnx Ina. tip: kies een foto waar het etiket naar voren gericht is; dan snap je beter dat die bij de tekst past;-)
Op zich wel een goed idee, Lucy. Maar dan ziet de dame niet meer wat er op het etiket staat 😉
Dank je wel voor dit ‘wakker ‘schudden!
Graag gedaan, Heleen!
Heek vaak gaat het goed, maar dan ineens
uit het niets krijg ik dagenlang van die eet buien. Precies zoals je zegt heb ik geen honger. Ik doe het gewoon, ook al zegt mijn stemmetje niet doen.
Gek is dat hè, Regia, dat je zo gevangen kunt zitten in een bepaalde (ongewenste)innerlijke toestand. Hopelijk helpt de metafoor van de fles je!
Heel mooi verwoord, je moet soms op een andere manier of aan een andere kant gaan kijken om te begrijpen waarom je iets doet op de manier van jou. En dan pas kan je de ander en jezelf ook begrijpen.waardoor je weer jezelf kan veranderen in wie en hoe je werkelijk wilt zijn. Dit moet je wel steeds blijven oefenen.
Zo zie ik dat ook, Ans. Een levenslange oefening, denk ik. Op allerlei terreinen van je leven!
Idd soms heb je dat opeens. Tegenwoordig heb ik geleerd om even te mediteren. Zo vind ik de rust in mezelf weer terug
Helemaal mee eens, Jacqueline! Mediteren is voor mij ook een hele waardevolle manier om “uit de fles”te komen.
Ja ik herken me hier wel in niet alleen met eten maar ook als ik een creatie van bloemen wil maken.
Zoals gister een hart voor Valantijn dan voel ik me opeens gesresst en onrustig denk ik als dat maar goed komt.
En dat heb ik ook als ik soms ook met eten waar ik me niet pretig over voel.
Met dat hart is het goed gekomen en heb al weken niet meer gesnoept en ben me al stuk bewuster geworden waarom ik dan wil eten.
Daar ben ik al heel blij mee
Groetjes en een fijn Weekend
Janneke Oosterhuis
Bedankt voor je reactie, Janneke! Bewust zijn, wakker zijn is waar het om draait. Fijn dat je al meer regie hebt gekregen!
Weet je Ina, het klinkt zo goed. Als dat eens zou helpen! Maar als je al meer dan 30 jaar dit eetprobleem hebt is het zo moeilijk om dat te veranderen. Ik heb nu het idee dat het nooit meer goed kan komen, dat ik die eetverslaving niet meer kwijt raak. Ja, ik zit duidelijk in een negatieve spiraal.
Hoop eruit te komen, want voel me absoluut niet lekker in mijn lijf.
Groetjes, Jolanda
Ik snap het, Jolanda. Als je in een negatieve spiraal zit is het soms heel moeilijk om te geloven dat het ook anders kan, dat het nog wèl goed kan komen. De eerste stap naar verandering is je innerlijke toestand. Laat het probleem eerst even helemaal los en ik bedoel daarmee dat je stopt met denken dat je je eetverslaving niet meer kwijt kan raken. Eigenlijk blijf je dan in de fles zitten. Ik denk dat de kern van mijn verhaal ook voor jou op gaat. Pas als je weer van een afstandje naar jezelf kunt kijken, kun je mogelijkheden gaan zien die je in de fles niet zag. Als denkt dat ik je kan helpen, mag je gerust contact opnemen.
Hoi Ina, zou je mij willen mailen met een voorstel van jouw mogelijke Hulp?
Natuurlijk, Jolanda, komt eraan
Ik merk pas dat ik “in de fles zit” als ik over mijn eigen grens ben gegaan en lichamelijke klachten krijg. Teveel dingen tegelijk willen doen (ik vind veel dingen leuk), altijd maar overal een positieve draai aan geven zonder eerst het negatieve te verwerken, altijd overal een 10 voor willen halen terwijl een 7 ook goed genoeg is. Ik zet mezelf te weinig centraal. Die grens herkennen is voor mij lastiger. Het overvalt me iedere keer weer. Daarnaast val ik niet tot nauwelijks af, ondanks dat ik me strikt aan gezonde eetgewoontes houdt. Dat frustreert, maar toch probeer ik het los te laten.
Ik spreek mezelf dan ook regelmatig toe in de spiegel en dat helpt wel. Nu nog zorgen dat ik eerder signalen oppik om niet meer over mijn eigen grens te gaan.
Bedankt voor je reactie, Marion. Teveel willen en de lat hoog leggen zijn (ook voor mij) herkenbare valkuilen. Wat je kan helpen is om jezelf te oefenen in het “uit de fles komen” door regelmatig op willekeurige momenten door de dag heen even bewust te ademen en van een afstandje te kijken naar jezelf. Dus niet alleen in situaties waarin je er al helemaal diep in zit. Door die vaardigheid te oefenen, zul je merken dat het moment van bewustwording makkelijker en eerder komt.
Enne…je spreekt jezelf toch wel liefdevol toe, hè! Waardeer wat al goed gaat, dat helpt.
Ik had een vraagje ik heb 1 dec een maagverkleining gehad ging eerst wel redelijk goed heb sinds een paar dagen een terugval gefrustreerd omdat ik heel langzaam afval en ben uit frustratie weer gaan snoepen dacht koop suikervrij dat is beter maar ik voel me nu zo schuldig dat ik bang ben weer in het oude patroon terug te vallen hebt u een goeie tip voor mij want is dit het dan waar ik die grote operatie voor gedaan heb??
Mvg elise
Ik schrik van je berichtje, Elise! Wat vervelend voor je dat je nu gefrustreerd bent over het resultaat van je operatie. Ik kan me dat wel voorstellen, het is niet niks. En dan raak je heel snel in een vicieuze cirkel van snoepen en schuldgevoel. Dan zit je al helemaal “in de fles”. Wat je op dit moment het beste kunt doen is afstand nemen. Letterlijk, door even naar buiten te gaan, bewegen door bijvoorbeeld een stukje te wandelen en de frisse lucht bewust in en uit te ademen. Door je aandacht bij je ademhaling te houden, doorbreek je de cirkel van de gedachtes waar je nu in zit. Op enig moment ben je dan zo ver, dat je naar jezelf kunt kijken. Dan komt er ook ruimte voor andere en meer behulpzame gedachtes. Misschien kun je dan zien,dat je lichaam nu eenmaal tijd nodig heeft. Dat het er heus niet langer over doet dan nodig is. Dat je je lichaam meer helpt door er goed voor te zorgen.
Ik hoop dat ik je hiermee geholpen heb. En dat je jezelf weer uit de fles kunt halen!